Warme broodjes

Zelden is een gezegde zó op mij van toepassing geweest. Ik ben een bakker die haar eigen brood niet bakt. Of oké, ik bak er in ieder geval te weinig. Social media en bloggen maken deel uit van mijn dienstenpakket voor mijn opdrachtgevers, maar zelf? Zelf bak ik er dus letterlijk en figuurlijk niet veel van. Ik weet met pijn en moeite momenten te creëren waarop ik er een tweet uit kan slingeren. En van mijn voornemen elke twee weken te bloggen is niets over. Al snel bedacht ik me dat eens per maand ook wel prima was, maar ook dat haal ik niet meer. Ik maak lange dagen, zet altijd dat ene stapje extra voor mijn klanten, maar de personal branding van Inez van Kesteren schiet er faliekant bij in.

Ergens is dat natuurlijk een goed teken. Ik mag mijn éigen broodjes dan wel niet bakken, die voor mijn opdrachtgevers gaan kennelijk als warme broodjes over de toonbank. Het wordt zelfs nog mooier: it runs in the family, de geschiedenis herhaalt zich. Mijn lieve moeder is tuinarchitect. Met haar ontwerpbureau wist ze half Gelderland (en soms ook daarbuiten) van een 'high design' tuin te voorzien. Haar signature: strakke lijnen, verschillende niveaus, afwisseling van natuurlijke materialen en veel water. Prachtige tuinen! Thuis zaten we echter tussen de woekerende bramenstruiken en agressieve berenklauwen. We schijnen destijds een zeer hippe BBQ kuil te hebben gehad, maar ik heb 'm helaas nooit kunnen vinden. Vriendjes en vriendinnetjes die nietsvermoedend 'buitenom' kwamen om met me te spelen werden soms dagenlang vermist. Vrij extreem dus allemaal. Mijn moeder heeft het jaren geleden subliem opgelost: ze besloot samen met mijn vader te verhuizen. Hun nieuwe huis, een prachtige monumentale stadswoning, heeft geen voortuin en de achtertuin is in feite een ommuurde wensput. Kijk, dat kon niet meer mis gaan. 

Verhuizen heeft voor mij geen zin, mijn online imago reist altijd met me mee. Ik zou hooguit mijn Twitter account en mijn blog kunnen opdoeken. Want inderdaad: wat er niet is, kan er ook niet bij inschieten. Maar nee, dat voelt niet goed. Het zit 'm in verwachtingsmanagement, zo besef ik me. Niet eens zozeer tegenover de mensen om mij heen, vooral tegenover mijzelf. Ik heb met mezelf afgesproken het maximale van mijzelf te blijven verwachten, maar dan toch echt in relatie tot mijn opdrachtgevers. Die gaan voor! Die liggen 's nachts heus niet onrustig en klam in hun bed te woelen omdat hun communicatieadviseur nogal magertjes tweet en blogt. In relatie tot mijzelf is mijn verwachting simpel: als ik er tijd voor heb én als ik er zin in heb, dan tweet of blog ik. Wat een bevrijding! Want eerlijk is eerlijk: af en toe smullen van een zelfgebakken warm broodje, daar is niets mis mee...

Content Marketing: hot hot hot

Content marketing is hot. Zó hot, dat je je er lelijk aan kan verbranden. Deze blog is bedoeld om dat te voorkomen. Want... content marketing is vooral ontzettend leuk en doeltreffend!

De naam zegt het al: het gaat bij content marketing om inhoud, om de boodschap. In feite staat het verstevigen van je kennispositie centraal. Je verleidt potentiële klanten niet met een flashy advertentie of commercial, maar met informatie waar ze ècht iets mee kunnen.
Zo word je niet zozeer gezien als eventuele leverancier, maar als mogelijke sparring partner. Een dergelijk uitgangspunt biedt uitzicht op stabiele en diepgaande klantrelaties.

De kunst van content marketing is dus dat je contact met je doelgroep legt zonder dat je hen opdringt iets van je te kopen. Het is in veel gevallen effectiever en ook nog eens veel goedkoper dan andere marketingstrategieën. Content marketing valt of staat met twee acties: het bepalen van de juiste doelgroep en het kiezen van de juiste tekstschrijver. Weet wie je wil bereiken en weet welke tone of voice je aan moet slaan!

Vraag je dus echt af: wat is mijn primaire doelgroep? Of zijn dat er misschien meer? Als het er meer zijn, zul je ze gescheiden moeten benaderen. Elke target group heeft nu eenmaal specifieke voorkeuren en moet in hun eigen 'taal' worden aangesproken. Ook bevindt elke target group zich op andere plekken. Zorg dat je weet wat ze leuk vinden, wat de actuele thema's zijn, welke (vak)bladen ze lezen en waar ze zich druk om maken. Het draait allemaal om de zogenaamde trending topics, waar je zeer snel op in moet springen. Of nog beter: creëer zelf een trending topic! Blijf in gesprek met je bestaande klanten uit je target group(s) en buig signalen om naar een treffend interview in een magazine of een prikkelende discussie op een portal of Linkedin. 

Ook belangrijk: wat is je strategische keuze ten aanzien van het niveau waarop je je doelgroep(en) bepaalt? Stel, je bent marketeer bij een softwarebedrijf dat specifieke IT oplossingen biedt voor twee sectoren: zorg en onderwijs. Een eventuele 'overkoepelende' target group is simpelweg 'IT'ers', in wat voor werkveld zij zich ook bevinden. Dat kan natuurlijk best, want vakbladen op het gebied van IT worden immers ook gelezen door IT'ers in de zorg en het onderwijs. Onder dat mom word je waarschijnlijk wekelijks platgebeld en sufgemaild door allerlei magazines en portals die zich richten op IT'ers. Content marketing leent zich echter beter voor een andere afbakening en benadering van je doelgroep(en): spreek je potentiële klanten liever niet (alleen) aan op basis van hun functie (in dit geval: IT) maar op basis van hun werkveld (in dit geval zorg of onderwijs).
Zo kom je waarschijnlijk via een andere deur bij je klant binnen, maar dat is vaak de deur van je meest waardevolle gesprekspartner. In dit voorbeeld moet je dus weten wat er op dit moment speelt in de zorg en in het onderwijs. En: welke bladen en portals worden veel gelezen en bezocht? Pas vervolgens je content marketing gescheiden toe op beide doelgroepen via de bijbehorende media en relateer je content op subtiele manier aan IT met uiteraard een verwijzing naar je oplossingen. Dat laatste hoeft niet eens altijd, door middel van een link onderaan de content kan je de doelgroep ook naar een speciaal ingerichte landingspagina van je website leiden. Meer traffic naar je website, meer leadgeneratie, meer afspraken, meer deals: meer omzet!

Kortom: het kost enkele strategische sessies (zowel intern als extern met bestaande klanten), flink wat research en natuurlijk een vlotte pen om waardevolle content te creëren, maar wanneer dit middels een gedegen strategie wordt gedaan leidt dit absoluut tot mooie resultaten.

Good luck!

Hoera! 2 jaar!

Precies 2 jaar geleden, op 11-03-11, zette ik in het Arnhemse kantoor van de Kamer van Koophandel mijn handtekening onder mijn inschrijving. Daar stond het, zwart op wit in het handelsregister: Lente Communicatie. Eigenaar: Inez van Kesteren. Dat was wel even gek hoor. Maar vooral een kick natuurlijk. Alles lag nog open, hoe zou het lopen? Ik was nog in loondienst, maar na jaren 'ernaast freelancen' was het tijd voor De Officiële Stap. Mijn eenmanszaak was een feit. Spannend, maar ook best veilig. Ik had immers nog 'gewoon' een baan.

Een jaar later had ik mijn baan opgezegd en stond ik volledig op eigen benen. Of nouja... volledig... mijn laatste werkgever, waar ik zes jaar trouwe dienst had bewezen, huurde me nog voor minimaal 12 uur per week in om allerlei zaken te coördineren. En oh ja, dat werden er meestal 20.
Die 'tijdelijke oplossing' werd een periode van 13 maanden. Leuk natuurlijk, maar in zekere zin had het ook een stagnerend effect. Maar zoiets besef je pas achteraf.

Ik deed er ondertussen andere leuke klussen naast en bouwde mijn netwerk uit. Toch was er gevoelsmatig (nog) geen sprake van 100% rauw en ruig ondernemerschap. Ik bleef in een warm bad zitten en tja, zie daar maar eens uit te stappen als het daarbuiten ijskoud lijkt en niemand klaarstaat met een grote zachte handdoek. Zij lieten mij niet los... en ik? Ik liet hen niet los. Bovendien: ik hield en hou van dat bedrijf... ik had het er nog altijd naar mijn zin.
En eerlijk is eerlijk: het was natuurlijk best ideaal. Een financiële zekerheid in een vertrouwde omgeving. Ik was bekend met de organisatie, de mensen, de werkprocessen, de werkzaamheden. Ik kon eromheen klussen wat ik wilde, die vaste basis was toch echt waar ik op bouwde en vertrouwde.

Terugkijkend op het afgelopen jaar zie ik het als een soort overgangsfase. Een halve Inez was ondernemer, een halve Inez bleef krampachtig zoeken naar zekerheid.
Sinds vorige maand is dat wel even anders! Ik ben gestopt bij mijn vorige werkgever. Nu echt! Ik heb er iemand ingewerkt waarvan ik weet: die gaat het dubbel en dwars fiksen. Voelt goed.
En zo zie je: als het moét (en je hebt je netwerk op orde) dan komt dat 100% ondernemerschap alsnog tot euforische uiting. Ik had in no time twee nieuwe vaste opdrachten voor in totaal 4 volle werkdagen gescoord. Daar zit ik inmiddels middenin, het is flink schakelen maar vooral ontzettend leuk. Op de overgebleven dag voer ik de losse klussen uit, plan ik mijn afspraken en ga ik het gevecht aan met mijn administratie.

Zoals altijd gaat het om de balans: iets mag veel energie kosten, zo lang het maar meer energie oplevert dan dat het kost. En dat doet het. Nieuwe organisaties leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe oplossingen bedenken. Weer compleet uitgedaagd worden en op scherp staan! Ook leuk meegenomen: financieel bufferen. Niks mis mee, want ook voor mij kunnen er lastige periodes aanbreken. Geen of minder opdrachten, het schrikbeeld van elke ZZP'er. Nee, nee, nee. Daar gaan we dus niét vanuit!

Ik hoop dat ik er nog heel wat jaren Lente Communicatie aan toe kan voegen. Over 3 jaar vier ik mijn eerste jubileum. Dat is waar ik voor ga! De lente staat voor groei en bloei, een nieuw begin. Dat is dan ook waar mijn werk voor staat: een keerpunt in de (marketing)communicatie van mijn opdrachtgevers!

Kan je het zien...?

Buitenreclame is een vak apart. Mensen schieten immers in hoog tempo, pratend met reisgenoten of bellend met hun geliefden, op hun fiets, in de auto, bus of trein aan de vele reclame-uitingen voorbij.

Vaak gaat het om grote posters. Die hangen dan bijvoorbeeld in een bushokje achter glas. Of ze worden op van die 'sandwichborden' geplaatst, vastgebonden aan de lantaarnpalen langs de weg.
Hoe dan ook, in één oogopslag moet duidelijk zijn waar de reclame over gaat: een nieuw product, een concert, een kortingsactie, noem maar op.

De afgelopen weken ben ik er eens extra op gaan letten. Het is niet te geloven hoe vaak het mis gaat: te lichte letters op een felgekleurde achtergrond, een veel te klein lettertype, Lange zinnen zodat je maar de helft kan lezen en de kernboodschap mist. Zo zonde... Adverteerders betalen grof geld om een x aantal weken hun boodschap te verkondigen en vervolgens bereiken ze hun doelgroep onvoldoende.

Zoals zo vaak in de marketing: less is more. Liever een spierwitte poster met daarop in grote zwarte blokletters alleen maar 'www.kijkmaarsnel.nl' (domein is nog vrij, dus sla je slag) dan allerlei goedbedoelde exotische volzinnen rondom prachtige afbeeldingen. In het geval van die witte poster: wedden dat veel passanten vanuit de auto of bus die website op hun smartphone checken? Nieuwsgierigheid is nog altijd de ideale trigger. Veel adverteerders zijn echter bang voor witruimte, alsof ze waar voor hun geld willen. "Die centimeters zijn al zo duur, hoppa vol moet die poster!" Nee dus. Het gaat om je boodschap, het gaat om traffic naar je website en vooral: het gaat om verkoop. En dus moet je simpelweg opvallen én... onthouden worden.

Smart Health...

Een app om je hartslag in de gaten te houden of om je slaappatroon te doorgronden en indien wenselijk aan te passen... Het zijn zomaar wat voorbeelden van wat je tegenwoordig via je smartphone voor elkaar 'gedokterd' krijgt. Ik vind het een boeiende ontwikkeling... Al vraag ik me ook af of er geen risico's achter schuil gaan. Immers: hoe betrouwbaar zijn deze apps en valt of staat het gebruik niet met de juiste interpretatie (en opvolging!) van de gegevens? Is iedereen daar zomaar toe in staat?

Ik ben gezegend met een gezond lijf en ben eigenlijk nooit echt ziek, maar ook ik heb natuurlijk wel eens een ziekenhuis van binnen gezien. Het is alweer even geleden, maar ik weet nog goed wat voor gesprek ik destijds met mijn arts had. Het was vooral een monoloog. Vanaf mijn kant. Ik had úren voorwerk verricht, van alles opgezocht. Ik zou het die arts wel even haarfijn uitleggen allemaal. Voor het gemak had ik de bronbestanden bij me. De arts leunde op een gegeven moment naar achteren, nestelde zich eens comfortabel in zijn stoel en keek me cynisch aan. Vervolgens sprak hij de volgende gevleugelde woorden: "Wat zijn jullie toch intrigerend... als Wikipedia Generatie..." Waarna hij me vroeg of ik misschien zijn baan over wilde nemen? Die 6 jaar studie met in totaal nog eens 6 jaar co-schappen en specialisaties, daar zou ik mijn hand vast niet voor omdraaien? Hmm.. point taken.

De health apps vormen in feite een volgende stap: waarom gewapend met informatie je arts overtuigen als je zelf real time bevestiging en hulp kan krijgen via je smartphone? Los van de discussie of het verantwoord is om je gezondheid te 'managen' via (commerciële!) apps, is de business vanuit marketingoogpunt natuurlijk weergaloos interessant:

Sinds 2010 is de groei in de gezondheids-appsector maarliefst vertienvoudigd. De werkelijke cijfers van 2012 moeten nog verschijnen, maar de verwachting -van 104 miljoen dollar in 2010 naar 1,3 miljard in 2012- liegt er niet om. Ook de toepassingen zijn sinds 2010 flink uitgebreid. Waren de apps van het eerste uur vooral gericht op conditie, dieet en gewicht, nu worden ook andere gezondheidsfactoren meegenomen, zoals hart, ademhaling, bloeddruk of nachtrust.

Ik mag dan wel enorm digitaal zijn ingesteld, ik gebruik zelf geen health apps. Daar trek ik de grens. Liever voel en ervaar ik op eigen offline kracht hoe het met me gaat en ach... hersentraining schijnt ook héél gezond te zijn. De Wordfeud en Ruzzle apps helpen me daar prima bij!

Brett Dennen

Dit keer geen blog met een directe of indirecte link naar mijn professie... Dit keer ga ik gewoonweg keihardcore met mijn billetjes bloot. Dit gaat 100% over mij. Of nou nee, in feite gaat het over Brett. Brett Dennen, om volledig te zijn.

Brett is... goud waard. In mijn ogen, pardon oren, dan. Ik heb een aantal 'muziekhelden' en hij is er een van. Jong (minder jong dan hij lijkt, maar toch), roodharig en... bloedstollend getalenteerd. En vooral nogal onbekend. Dat laatste zint me niet. Al heeft het natuurlijk wel iets. Zo'n muziekheld die niet al te mainstream is. Alsof hij echt een beetje helemaal voor mijzelf is. Alsof hij alleen voor mij zingt... Maar dit is dus het moment: ik deel hem hierbij met mijn bloglezers. Het moét gewoon.

Soms heb ik een Brett Dennen bui. Mijn speakers én mijn emotionele zelfbeheersing worden dan op de proef gesteld. Volume gaat vol open en mijn traanbuisjes meestal ook. Ja, de buitenwereld ziet me altijd vrolijk doordenderen... zowel zakelijk als privé. Inez fikst het allemaal wel. En heus, dat is ook zo! Maar geloof me: ik heb zo mijn momenten. En die deel ik dus met Brett. Éven ontladen. Heel gezond toch?

Het nadeel van een relatief onbekend artiest is dat er op YouTube weinig soeps aan materiaal van diegene te vinden is. Want tja, daar is pas geld voor als je populair bent. Vreemd begrip: populair zijn. Ik wéét dat Brett populair is. Er zijn nu eenmaal meer Brettig Gestoorden zoals ik op deze aardbol, dat kan niet anders. Maar oké, fair enough... hij is (.....nog?) niet populair onder het grote publiek en moet het doen met knusse zaaltjes en simpele geluidsopnames, in plaats van hysterisch volgepakte voetbalstadia en oogstrelend in elkaar gedraaide videoclips. En ach, eigenlijk past dat ook veel beter bij Brett.

Hieronder twee tracks van hem. De eerste is wat mij betreft zijn mooiste. Zijn stem komt daarop zó tot zijn recht en komt daardoor zó bij mij binnen. Keer op keer weer. De tweede is iets meer up-tempo, maar ook daarop schetsen de klankkleuren van zijn stem het beeld van de mens Brett: in zekere zin beschadigd, maar toch krachtig, stabiel en zéér wijs.

Op mijn manier...

Taal intrigeert mij. Er schijnen ongeveer 6.800 talen ter wereld te zijn. Wanneer en hoe zijn die talen ontstaan? Hoe werden ze in stand gehouden en van generatie op generatie binnen een bepaalde bevolkingsgroep en/of regio overgeleverd? Als ik geen hypotheek (en ál die andere verplichtingen) zou hebben, zou ik daar op mijn dooie gemakje en vol overgave een fulltime studie van maken.

Taal is in feite een communicatiesysteem. In het land (of een bepaald district van dat land) waar je opgroeit geldt een bepaalde taal en dat is wat je leert toepassen. Je hebt geen keus! Je moét er in mee. Of de taal je aanstaat doet niet ter zake. Pas later komen, als dat zo mag zijn, andere talen op je pad. De een pikt er deels wat van mee, de ander krijgt ze volledig en vloeiend onder de knie. Zo is mijn Engels perfect, maar zijn Duits en Frans er wat bekaaid vanaf gekomen. Ik ben al blij dat ik in ieder geval drie vreemde talen in meer of mindere mate beheers. Mijn broer daarentegen is een soort taalwonder. Naast de 'gangbare' vreemde talen knalt hij er foutloos Latijn, Grieks, Italiaans en Spaans uit. Jaloersmakend!

Geef mij maar Nederlands. Onze spelling en stijl, ik ben er op een creatieve manier verslaafd aan.
Toch is de Nederlandse taal een vak apart, naar het schijnt. Het bezorgt immigranten slapeloze nachten en angstaanvallen bij de bakker of slager op de hoek. Ik kan me er iets bij voorstellen, want naast de vrij complexe en niet altijd logisch te doorgronden grammaticale regelgeving, schijnen wij woorden te hebben bedacht die een knap staaltje keelacrobatiek vergen. Mijn Amerikaanse neef komt gemiddeld eens per jaar naar Nederland en lijkt verminderd toerekeningsvatbaar als hij goedbedoelde pogingen doet de juiste klanken voort te brengen om er wat Nederlandse woorden tegenaan te ketsen. Na ongeveer een paar minuten smeek ik hem gewoon weer op het Engels over te gaan.

Iets wat onze taal bovendien niet makkelijker maakt: we kennen relatief veel speciale uitdrukkingen en gezegden. Ook is er de bekende 'spreektaal', een manier van formuleren waar taalpuristen jeuk van krijgen. Denk aan het niet afmaken van zinnen. Mensen zeggen bijvoorbeeld vaak "bij wijze van..." in plaats van "bij wijze van spreken". Zie dat maar eens te doorzien, als nieuwe Nederlander. Ik ben een groot fan van de boeken van Paulien Cornelisse (http://www.pauliencornelisse.nl/boek/). Paulien weet al dit soort opzienbarend taalgedrag van Nederlanders te registreren en te verpakken in zeer vermakelijke anekdotes. Wat mij de laatste tijd zelf opvalt, is het dubbelzinnig gebruik van "op zijn/haar/hun manier". Het wordt achter of tussen zinnen geplakt opdat gelijk duidelijk wordt dat de personen in kwestie er éigenlijk niks van bakken. Dat diegenen heus wel hun best doen (al wordt zelfs dat enigszins in twijfel getrokken), maar dat het verspilde moeite is. "Ja hij zorgt goed voor de kinderen. Op zijn manier." En laatst hoorde ik deze: "Mijn ouders hebben een goed huwelijk hoor. Op hun manier."