Zen, zen, zen?

Om mijn inkomstenbelasting een beetje te drukken, heb ik net voor het einde van het jaar 1800 euro opgekucht om een Asus Zenbook aan te schaffen. Een wat? Het is een laptop. Alleen dan dus wel een erg stoere en snelle. Met héél veel geheugen, enzo. Niet dat ik dat nodig heb, ik gebruik bijna alleen Microsoft Word. Maar toch.

Ik dacht: zen, zen, zen, dat is wat ik nodig heb. Als in: balans, rust en structuur. Ik zou spontaan een ultieme time manager zijn! Nooit meer tijd tekort komen! Deadlines? Ik zou ze alleen nog maar uitlachen! Zelfs op de donkerste, koudste en natste winterdagen zou ik mij door zon overgoten voelen en de hele wereld aankunnen door mijn Zenbook.

In mijn omgeving zijn er twee kampen: Apple en anti-Apple. Het Apple front vond dat ik voor dat bedrag net zo goed een Mac Book kon kopen. Nee, nee en nog eens nee... riep ik triomfantelijk.
Ik wilde 'gewoon' lekker Windows, alles makkelijk en vertrouwd. Tja, Windows op Apple... dat is sowieso niet wat. Schijnt zelfs heiligschennis te zijn. Het werd dus Asus, dat met hun Zenbook simpelweg een beauty (met brains!) van een laptop heeft gecreëerd. Ook dat geluid hè? Met dank aan een geïntegreerd Bang & Olufsen sound system en een naar wens in te schakelen subwoofer.

Zen, zen, zen. Ik zag het helemaal zitten. Kon ik het weten? Dat mijn Zenbook het nieuwe Windows 8 met zich meedroeg? Mijn hemel... Hoezo makkelijk en vertrouwd? Alles is anders! Geen functie is nog hetzelfde, ik ben volledig de weg kwijt. Ter illustratie: deze blog typ ik op mijn oude laptop... Even verderop staat mijn Zenbook met me te flirten. Hij staat daar echt behoorlijk mooi te zijn. Ja en stoer en snel, nu weten we het wel. Met een ontzettend hip en strak ogend Windows 8 erop. Waar ik de komende dagen maar eens even wat tijd in ga steken...

Johannes als marketingmachine

Die Johannes toch! Met dank aan alle Fryslânders die hun sms-bundel aan flarden stemden, stond hij heus en waarachtig in de finale van The Voice Of Holland (TVOH). Dan gebeuren er ineens gekke dingen hoor!

Zo werd een onfortuinlijk uit koers geraakte bultrug naar hem vernoemd. Is dat geen eer dan? Dat zo'n prachtdier dat daar op een zandplaat ligt te vechten voor z'n leven naar je wordt vernoemd? Niet echt nee. Tot overmaat van ramp stierf de bultrug en bleek het dier postuum ook nog eens een meisje te zijn. En winnaar van The Voice werd hij ook al niet. Dan valt het echt niet mee om Johannes te zijn, dat is duidelijk.

Goed, even serieus nu. Hoe kon Johannes in de finale komen? Dat kan 'm niet puur zitten in hardcore Friezen en Friezinnen die zich een sûkerbôle in de rondte hebben zitten sms'en. Simpel: Johannes is niet zozeer een zangtalent, maar wel een marketingtalent. De redactie en regie van TVOH maakten daar dankbaar gebruik van. Het was weer eens iets anders: de knuffel-Fries. Beetje klunzig, lekker puur...
Af en toe flink inzoomen op de familie met hun graanschuur-uitstraling en natuurlijk de vele Friese vlaggetjes en sjaals in het publiek. Wat tactisch montagewerk en slim camerawerk wel niet kunnen doen! Op naar dé stunt van TVOH? Sjonge ja, dat zou toch wat zijn. De spanning moest en zou worden vastgehouden tot het laatste moment, zo bepaalde het script. Nee winnen, dat kon helaas niet. Dat zou immers The Voice-onwaardig zijn. Dat ging zelfs John de Mol te ver. Dus dan maar nipt tweede, zo werd besloten. John knikte en zag dat het goed was.

TVOH leek zich oprecht van al die andere talentenshows te onderscheiden. Maar helaas, wat hebben de makers zich laten kennen! Johannes (of is het nu Johanna?), het ga je goed...

Weg met de botsauto...!

Ik kom ze wel eens tegen bij opdrachtgevers: medewerkers die als botsautootjes over de werkvloer schieten. Alsof ze elke ochtend het metaforische muntje in hun botsauto duwen en zoveel mogelijk collega's willen raken. Door het per definitie met anderen oneens te zijn, door dwars te liggen, snerende opmerkingen te maken en/of te roddelen. Je herkent ze gelijk: dikke vriendjes met 'de baas' maar... ondertussen. Collega's kunnen kiezen: negeren of confronteren. Je hebt er altijd een collega tussen zitten die daar niet tussen kan kiezen en er 'dus' gespannen of zelfs óverspannen van raakt. Een groot risico!

 

Botsauto's op de werkvloer zijn funest voor de werksfeer, de bedrijfscultuur en uiteindelijk voor de gezondheid van de organisatie. Je hoeft het absoluut niet altijd met elkaar eens te zijn, maar wederzijds respect en op een transparante en oprechte wijze met elkaar blijven communiceren zijn zaken die van groot belang zijn om als organisatie overeind te blijven. Met elkaar werken, niet langs elkaar werken. Neuzen dezelfde kant op, gezamenlijke doelen nastreven, elkaar vertrouwen, opbouwende kritiek kunnen leveren, elkaar successen gunnen. Het zijn zomaar wat dingen die helaas lang niet altijd vanzelfsprekend zijn. Veel organisaties 'doen aan' marketing en communicatie maar vergeten de interne communicatie. Interne communicatie is de sleutel tot het voorkomen van botsauto's binnen je organisatie: begrip blijven kweken tussen verschillende medewerkers en voorkomen dat afdelingen van elkaar vervreemden. Door collega's op een ontspannen wijze kennis en ervaringen te laten delen creëer je binnen de verschillende lagen van de organisatie inzicht ('oh, dus dáárom doen ze dat!'), cohesie en draagvlak.

En... wat gebeurt er als iemand geen muntjes meer kan vinden voor zijn botsauto...? Dan laat ie 'm staan en draait bij. Of... hij of zij verlaat de vloer. Soms is het beter om afscheid van iemand te nemen dan dat diegene andere waardevolle medewerkers negatief blijft beïnvloeden...

Om te beginnen

Communicatie... een schijnbaar vanzelfsprekend begrip. Weinig mensen zijn zich bewust van de veelzijdigheid en complexiteit van communicatie. Het is er overal en altijd, bewust en onbewust.

Op Wikipedia staat: Communicatie is een activiteit waarbij levende wezens betekenissen uitwisselen door op elkaars signalen te reageren.

Bij communicatie deelt men informatie via geluid (zoals bij spraak en toon) en vorm (zoals beeld, symboliek en tekst). Het contact omvat ook handelingen, want door ons gedrag communiceren we meer dan we denken. De impact van bewuste en onbewuste daden kan heel groot zijn bij betekenistoekenning: non-verbale communicatie kan zelfs de doorslag geven boven doelbewust gekozen woorden en symboliek. Zo kan dus ook de (on)geloofwaardigheid van iemand beïnvloed worden. Iemand kan roepen totaal niet nerveus te zijn, maar ondertussen schieten zijn ogen alle kanten op, staat het zweet op zijn voorhoofd en wiebelt hij continu met zijn benen. Dan klopt er iets niet...

Taal speelt een belangrijke rol binnen de communicatie, maar beeld is eigenlijk onmisbaar. Ik zoom even in op online communicatie, bijvoorbeeld via een website of via social media. Het draait bij communicatie om zenden en ontvangen, om interpretatie. De zender kan X bedoelen, maar de ontvanger kan het als Y opvatten. Dit is 'in real life' snel merkbaar, de zender kan vervolgens bijsturen en/of verduidelijken door de boodschap nogmaals of anders te verwoorden. Bij online communicatie is dit nagenoeg onmogelijk. Als zender kan je de online boodschap niet ondersteunen met gebaren, oogcontact of gelaatstrekken. Hooguit met wat emoticons, maar ook die worden nogal eens verkeerd geïnterpreteerd. Is de knipoog in de vorm van ;-) bedoeld als een flirt, een grapje of een tactische poging de ernst van de boodschap wat af te zwakken? Ook is de reactie van de ontvanger(s) niet zichtbaar. Eventuele mis-interpretaties zijn dus lang of voor altijd onduidelijk en vallen niet recht te zetten.

Door de hierboven beschreven 'handicaps' valt of staat een online bericht (ongeacht de omvang) met een logische inleiding van de boodschap, duidelijk taalgebruik en de juiste 'tone of voice'. En als het éven kan: relevant beeldmateriaal waardoor de kern van het verhaal gevisualiseerd kan worden. Dat hoeft lang niet altijd serieus, humor is welkom! Mensen kunnen zich nu eenmaal makkelijker identificeren met een boodschap als daar ondersteunend en niet al te ingewikkeld beeldmateriaal bij wordt gebruikt. Teksten worden hierdoor leesbaarder en leveren minder misverstanden op. Ik ben uiteraard op zoek gegaan naar een geschikte (grappige!) afbeelding bij dit bericht...