Smart Health...

Een app om je hartslag in de gaten te houden of om je slaappatroon te doorgronden en indien wenselijk aan te passen... Het zijn zomaar wat voorbeelden van wat je tegenwoordig via je smartphone voor elkaar 'gedokterd' krijgt. Ik vind het een boeiende ontwikkeling... Al vraag ik me ook af of er geen risico's achter schuil gaan. Immers: hoe betrouwbaar zijn deze apps en valt of staat het gebruik niet met de juiste interpretatie (en opvolging!) van de gegevens? Is iedereen daar zomaar toe in staat?

Ik ben gezegend met een gezond lijf en ben eigenlijk nooit echt ziek, maar ook ik heb natuurlijk wel eens een ziekenhuis van binnen gezien. Het is alweer even geleden, maar ik weet nog goed wat voor gesprek ik destijds met mijn arts had. Het was vooral een monoloog. Vanaf mijn kant. Ik had úren voorwerk verricht, van alles opgezocht. Ik zou het die arts wel even haarfijn uitleggen allemaal. Voor het gemak had ik de bronbestanden bij me. De arts leunde op een gegeven moment naar achteren, nestelde zich eens comfortabel in zijn stoel en keek me cynisch aan. Vervolgens sprak hij de volgende gevleugelde woorden: "Wat zijn jullie toch intrigerend... als Wikipedia Generatie..." Waarna hij me vroeg of ik misschien zijn baan over wilde nemen? Die 6 jaar studie met in totaal nog eens 6 jaar co-schappen en specialisaties, daar zou ik mijn hand vast niet voor omdraaien? Hmm.. point taken.

De health apps vormen in feite een volgende stap: waarom gewapend met informatie je arts overtuigen als je zelf real time bevestiging en hulp kan krijgen via je smartphone? Los van de discussie of het verantwoord is om je gezondheid te 'managen' via (commerciële!) apps, is de business vanuit marketingoogpunt natuurlijk weergaloos interessant:

Sinds 2010 is de groei in de gezondheids-appsector maarliefst vertienvoudigd. De werkelijke cijfers van 2012 moeten nog verschijnen, maar de verwachting -van 104 miljoen dollar in 2010 naar 1,3 miljard in 2012- liegt er niet om. Ook de toepassingen zijn sinds 2010 flink uitgebreid. Waren de apps van het eerste uur vooral gericht op conditie, dieet en gewicht, nu worden ook andere gezondheidsfactoren meegenomen, zoals hart, ademhaling, bloeddruk of nachtrust.

Ik mag dan wel enorm digitaal zijn ingesteld, ik gebruik zelf geen health apps. Daar trek ik de grens. Liever voel en ervaar ik op eigen offline kracht hoe het met me gaat en ach... hersentraining schijnt ook héél gezond te zijn. De Wordfeud en Ruzzle apps helpen me daar prima bij!

Brett Dennen

Dit keer geen blog met een directe of indirecte link naar mijn professie... Dit keer ga ik gewoonweg keihardcore met mijn billetjes bloot. Dit gaat 100% over mij. Of nou nee, in feite gaat het over Brett. Brett Dennen, om volledig te zijn.

Brett is... goud waard. In mijn ogen, pardon oren, dan. Ik heb een aantal 'muziekhelden' en hij is er een van. Jong (minder jong dan hij lijkt, maar toch), roodharig en... bloedstollend getalenteerd. En vooral nogal onbekend. Dat laatste zint me niet. Al heeft het natuurlijk wel iets. Zo'n muziekheld die niet al te mainstream is. Alsof hij echt een beetje helemaal voor mijzelf is. Alsof hij alleen voor mij zingt... Maar dit is dus het moment: ik deel hem hierbij met mijn bloglezers. Het moét gewoon.

Soms heb ik een Brett Dennen bui. Mijn speakers én mijn emotionele zelfbeheersing worden dan op de proef gesteld. Volume gaat vol open en mijn traanbuisjes meestal ook. Ja, de buitenwereld ziet me altijd vrolijk doordenderen... zowel zakelijk als privé. Inez fikst het allemaal wel. En heus, dat is ook zo! Maar geloof me: ik heb zo mijn momenten. En die deel ik dus met Brett. Éven ontladen. Heel gezond toch?

Het nadeel van een relatief onbekend artiest is dat er op YouTube weinig soeps aan materiaal van diegene te vinden is. Want tja, daar is pas geld voor als je populair bent. Vreemd begrip: populair zijn. Ik wéét dat Brett populair is. Er zijn nu eenmaal meer Brettig Gestoorden zoals ik op deze aardbol, dat kan niet anders. Maar oké, fair enough... hij is (.....nog?) niet populair onder het grote publiek en moet het doen met knusse zaaltjes en simpele geluidsopnames, in plaats van hysterisch volgepakte voetbalstadia en oogstrelend in elkaar gedraaide videoclips. En ach, eigenlijk past dat ook veel beter bij Brett.

Hieronder twee tracks van hem. De eerste is wat mij betreft zijn mooiste. Zijn stem komt daarop zó tot zijn recht en komt daardoor zó bij mij binnen. Keer op keer weer. De tweede is iets meer up-tempo, maar ook daarop schetsen de klankkleuren van zijn stem het beeld van de mens Brett: in zekere zin beschadigd, maar toch krachtig, stabiel en zéér wijs.

Op mijn manier...

Taal intrigeert mij. Er schijnen ongeveer 6.800 talen ter wereld te zijn. Wanneer en hoe zijn die talen ontstaan? Hoe werden ze in stand gehouden en van generatie op generatie binnen een bepaalde bevolkingsgroep en/of regio overgeleverd? Als ik geen hypotheek (en ál die andere verplichtingen) zou hebben, zou ik daar op mijn dooie gemakje en vol overgave een fulltime studie van maken.

Taal is in feite een communicatiesysteem. In het land (of een bepaald district van dat land) waar je opgroeit geldt een bepaalde taal en dat is wat je leert toepassen. Je hebt geen keus! Je moét er in mee. Of de taal je aanstaat doet niet ter zake. Pas later komen, als dat zo mag zijn, andere talen op je pad. De een pikt er deels wat van mee, de ander krijgt ze volledig en vloeiend onder de knie. Zo is mijn Engels perfect, maar zijn Duits en Frans er wat bekaaid vanaf gekomen. Ik ben al blij dat ik in ieder geval drie vreemde talen in meer of mindere mate beheers. Mijn broer daarentegen is een soort taalwonder. Naast de 'gangbare' vreemde talen knalt hij er foutloos Latijn, Grieks, Italiaans en Spaans uit. Jaloersmakend!

Geef mij maar Nederlands. Onze spelling en stijl, ik ben er op een creatieve manier verslaafd aan.
Toch is de Nederlandse taal een vak apart, naar het schijnt. Het bezorgt immigranten slapeloze nachten en angstaanvallen bij de bakker of slager op de hoek. Ik kan me er iets bij voorstellen, want naast de vrij complexe en niet altijd logisch te doorgronden grammaticale regelgeving, schijnen wij woorden te hebben bedacht die een knap staaltje keelacrobatiek vergen. Mijn Amerikaanse neef komt gemiddeld eens per jaar naar Nederland en lijkt verminderd toerekeningsvatbaar als hij goedbedoelde pogingen doet de juiste klanken voort te brengen om er wat Nederlandse woorden tegenaan te ketsen. Na ongeveer een paar minuten smeek ik hem gewoon weer op het Engels over te gaan.

Iets wat onze taal bovendien niet makkelijker maakt: we kennen relatief veel speciale uitdrukkingen en gezegden. Ook is er de bekende 'spreektaal', een manier van formuleren waar taalpuristen jeuk van krijgen. Denk aan het niet afmaken van zinnen. Mensen zeggen bijvoorbeeld vaak "bij wijze van..." in plaats van "bij wijze van spreken". Zie dat maar eens te doorzien, als nieuwe Nederlander. Ik ben een groot fan van de boeken van Paulien Cornelisse (http://www.pauliencornelisse.nl/boek/). Paulien weet al dit soort opzienbarend taalgedrag van Nederlanders te registreren en te verpakken in zeer vermakelijke anekdotes. Wat mij de laatste tijd zelf opvalt, is het dubbelzinnig gebruik van "op zijn/haar/hun manier". Het wordt achter of tussen zinnen geplakt opdat gelijk duidelijk wordt dat de personen in kwestie er éigenlijk niks van bakken. Dat diegenen heus wel hun best doen (al wordt zelfs dat enigszins in twijfel getrokken), maar dat het verspilde moeite is. "Ja hij zorgt goed voor de kinderen. Op zijn manier." En laatst hoorde ik deze: "Mijn ouders hebben een goed huwelijk hoor. Op hun manier."